In Zijn genadige bedoelingen met Zijn eigen kinderen stelt de Heere gewoonlijk hun zekere zegeningen voor, of wel, Hij doet hen hun diepe nood gevoelen en daarna doet Hij in hun zielen hevige begeerten ontbranden. Ik herdenk hoe vurig mijn ziel bijna veertien jaar geleden verlangde naar de kennis van God. Het overviel mij in diepe droefheid, ongezocht, en bleef mij bij weken lang dag en nacht. O, welk een geest van gebed en smeking had ik toen, om de inwendige kennis van God in Christus.

Wanneer de liefde, bloed, genade, barmhartigheid en heerlijkheid van Immanuel in het hart is, kroont dat het geheel. Ja mijn vrienden, ik heb het in de ziel waargenomen; want ik heb vandaag een zoete tijd met mijn Heere gehad. Ik ontwaakte vanmorgen om vijf uur, en ik zei tegen de Heere: ‘Kom, en bezoek mij vandaag’. Loof Zijn dierbare Naam, ik kreeg zo’n  gemeenzaamheid, zodat ik met Hem praatte zoals ik dat met u zou doen, mijn vrienden. O, welk een hemelse plaats is het om een wijle Zijn tegenwoordigheid te genieten, mijn vrienden, en dat Zijn hemelse zalving ons bedauwt.

Ik was met hoogmoed vervuld over hetgeen ik al bereikt had, en door de toejuiching welke ik van anderen ontving, zwol ik dermate op, dat ik mijn nest in de sterren bouwde. Maar de Heer zegt: ‘Van daar zal ik u afbrengen!’ Ik had mijn huis op het zand gebouwd, en toen God Zijn Woord in vervulling bracht: ‘Ik zal die omgekeerd, omgekeerd, omgekeerd stellen’ toen viel mijn huis en de val er van was groot.

Er is één tekst die mij tientallen keren in verwarring gebracht heeft. Christus zegt: ‘Ik ga heen om u plaats te bereiden’ (Joh. 14:2). ‘Een plaats bereiden’, dat is heel vreemd. Is de hemel niet reeds bereid? Zo lijkt het alsof de geschapen hemel geen heerlijkheid genoeg is voor Gods volk; en ik geloof dat inderdaad. Ik geloof niet dat God de geschapen hemel voldoende heerlijkheid voor Zijn volk vindt. Daarom is Christus, als hun Middelaar, als hun Hoofd en Vertegenwoordiger, heengegaan om plaats voor hen te bereiden.

Ik spreek wat ik weet en ik vertel iets over de liefde en waarheid van God voor een arme, omkomende zondaar, zoals ikzelf.

Eenzaamheid: uit een preek over De plaag der melaatsheid, Leviticus 13:45-46

Een eenzame godsdienst is gewoonlijk een goede godsdienst. Gods beproefde volk heeft niet veel metgezellen. De geoefende kan niet wandelen met die ongeoefend zijn, noch de bezoedelde met de onbezoedelde…

Het is goed alleen te zijn. Ik ben niet zeer ingenomen met gezelschap in het geestelijke, alhoewel ik in het natuurlijke dat zeer bemin, want ik vind zeer weinigen om mee te wandelen; en ik denk dat het beste van onze godsdienst, ik zou bijkans gezegd hebben onze gehele godsdienst is, wat wij alleen verkrijgen, in de mededelingen die God aan de ziel in het verborgen geeft. Wij behoeven niet naar veel gezelschap te verlangen. …. Ik ben ingenomen met de omgang alleen van Gods volk, maar vermijd die zogenaamde godsdienstige gezelschappen, of theevisites en dergelijke.

Ik vorder in de wegen Gods ongeveer zoals gebruikelijk, en vraag mij soms af hoe ik eigenlijk vorder; want ik heb met veel boosheid en verdorvenheid te strijden, en mijn gemoed wordt vaak heel erg geoefend en beproefd. O, dat de Heere mij zal zegenen!